Bob DYLAN nowa plyta

[MARTINEZ]

http://www.bobdylan.com/ do posluchania jeden kawalek - fajny blues

[Robson]

Może nie powinienem przywoływać całych artykułów ale w powyższym kotekscie temat wydaje sie bardzo ciekawy i na szczęscie nie dotyczny MK
A oto co ma do powiedzenia Jan Chojnacki.

"Bob Dylan mnie fascynuje, zadziwia i niepokoi. Fascynuje klimatem i oryginalnością, zadziwia bogactwem talentu i niepokoi źródłami jego fascynacji. Krótko zajmę się tymi niepokojami.

W swoich Kronikach Dylan podkreśla wielokrotnie, że jest pieśniarzem ludowym (folk singer), co oznacza również, że repertuar swój opiera w znacznej części na ludowych/tradycyjnych pieśniach amerykańskich. W 1961 roku nagrał własną wersję The House Of The Rusing Sun i podpisał się jako autor. Już wówczas niektórzy współcześni mieli mu to za złe (np. Dave Van Ronk, od którego Dylan nauczył się tej piosenki), bo przecież 25 lat wcześniej Alan Lomax zarejestrował ten utwór w wykonaniu Georgii Turner. Kilka lat po Dylanie powstała najsłynniejsza wersja Domu wschodzącego słońca. Jej twórcami byli The Animals. Nalepka na czarnym singielku (Columbia) informowała, że jest to pieśń tradycyjna, którą zaaranżował Alan Price. Prawo autorskie nie było wówczas dziedziną popularną w naszej części Europy, więc sytuacja budziła jedynie moją niepewność: kto ma rację Dylan czy Animalsi. Miałem zresztą ważniejsze problemy na głowie (np. czy rzucili piwko do barku MDM) i przestałem zawracać sobie tym głowę.

Problem powrócił po 40 latach, kiedy słuchając w zachwyceniu Modern Times (Columbia) ze znanym już historycznie niepokojem stwierdziłem, że autorstwo Rollin' And Tumblin' i Someday Baby Bob znów przypisał sobie. Znam kilka tuzinów wersji Rollin' And Tumblin'. Najczęściej wydawcy podpisują pod tym Morganfielda (Muddy Waters), Newberna (Hambone Willie Newbern) albo dla spokoju piszą Trad. Z kolei kazde dziecko wie, że Someday Baby wymyślił Sleepy John Estes. A Dylan twierdzi, że to jego! Dlaczego?

Dziś (31 marca 2009) jest do legalnego ściągnięcia ze strony Dylana jedno nagranie z zapowiadanej płyty Together Through Life. Bardzo fajny, klimatyczny, kołyszący numer zatytułowany Beyond Here Lies Nothing skomponowany przez Boba Dylana. Tyle tylko, że znam tę pieśń od kilkudziesięciu lat, a po raz pierwszy nagrał ją w 1958 roku dla wytwórni Cobra Otis Rush pod tytułem All Your Love (I Miss Loving) i podpisał swoim imieniem i nazwiskiem. Elegancko postąpił John Mayall, który zamieszczając swoją wersję All Your Love na płycie Blues Breakers with Eric Clapton (Decca, 1966) oddał co należne Rushowi. A Dylan idzie w zaparte. Czyżby miało tu zastosowanie powiedzenie będące mądrością narodu: co wolno księciu, to nie prosięciu?

Niepokój niepokojem, a na nowa płytę Dylana czekam z radosnym utęsknieniem. Muzyka łagodzi niepokoje"

[MARTINEZ]

wydawala mi sie faktycznie podobna ... ale troche inny tekst jest
akurat sluchalem wersji Garrego Moora z mysla o zlocie...